Het einde komt steeds dichterbij... Hoe moeilijk het ook is, maar ook aan hele speciale & mooie dingen komt een einde. De organisatie heeft een super mooi luxe buffet geregeld. Dit buffet bestaat uit meerdere gangen. We mochten tafel voor tafel naar het buffet toe. Ik heb er echt van genoten, en het smaakte ook nog eens fantastisch!
14 dagen op pad... Het is ook wat. Het is intens mooi om te zien wat voor een band je met elkaar kunt opbouwen in zo'n tijd. Je lacht met elkaar... Je geniet met elkaar... Je bent een met elkaar... Je ziet de bizarre dingen omtrent de oorlog met elkaar... Je zoekt steun bij elkaar... Maar vooral, je bent er voor elkaar! Intens hoe mooi de band is geworden met de mensen onderling.
Wat bijzonder aan de groep was de korte lijntjes tussen het bestuur en de jeugd. Het was letterlijk 1 groep. Leeftijd speelde geen rol en iedereen hoorde erbij.
Na het buffet hebben we de organisatie en medewerkers enorm bedankt! Voor iedereen was er een mooie kaart met opschrift van iedereen. Vervolgens crieerde de jeugd een erehaag voor deze kanjers! Kanjers dat zijn ze! 6 jaar voorbereiding voor deze te gekke tocht. Na 2 keer uitstellen kon het dan toch van start gaan. Geweldig hoe de motivatie van deze mensen was. Ze hebben het top gedaan! Trots.
Deze blog schrijf ik terwijl er een traan over mijn wang rolt... Een traan met een lach, een traan van waardering, een traan voor wat ik allemaal heb gezien deze 2 weken. Maar vooral een traan voor de vrede waarin wij deze tijd kunnen en mogen leven. Deze vrede is zo belangrijk en koester deze goed want het is belangrijk!